Home »

რატომ არ აზღვევენ საქართველოში მოსავალს?


„ქვეყანაში 1000-ზე ნაკლები ფერმერია, რომელიც ითვლის“

რადიო „თავისუფლების“ მასალები (tavisupleba.org), ავტორი ჯიმშერ რეხვიაშვილი

იშვიათი გამონაკლისის გარდა, საქართველოში მოსავალს თითქმის არავინ აზღვევს. სადაზღვევო კომპანიების წარმომადგენლები ამბობენ, რომ საქართველოში სოფლის მეურნეობა ვერ იქცა სრულფასოვან ბიზნესად - მიწების თითქმის 85 პროცენტი ისეთი წვრილი ფერმერების ხელშია, რომლებიც ბუღალტრულ აღრიცხვასაც კი არ აწარმოებენ, შედარებით მსხვილი მეურნეობები კი დაზღვევის სიძვირისა და სადაზღვევო პაკეტების სიმწირის გამო არ აზღვევენ მოსავალს. როგორ შეიძლება გახდეს მოსავლის დაზღვევა მიმზიდველი როგორც სადაზღვევო კომპანიებისთვის, ასევე გლეხებისა და ფერმერებისათვის?

ლაგოდეხელი ფერმერის დათო ლომიძის თქმით, სადაზღვევო პაკეტებში ისეთი მომენტები არ არის გათვალისწინებული, რაც გლეხს აინტერესებს. „ზოგიერთი სადაზღვევო კომპანია მარტო გვალვას აზღვევს, ზოგიერთი მხოლოდ წყალდიდობას ან მეწყერს... სხვა შემთხვევებსაც უნდა ითვალისწინებდეს. ხომ შეიძლება ხანძარი მოხდეს ან მწერები შემოესიოს?“ – აცხადებს იგი.

პასუხად სადაზღვევო კომპანიებში აცხადებენ, რომ არ გაურბიან სადაზღვევო რისკებს და, როგორც სადაზღვევო ასოციაციის პრეზიდენტი დევი ხეჩინაშვილი ამბობს, სადაზღვევო კომპანიები ვერ აიღებენ საკუთარ თავზე ყველა შესაძლო - მათ შორის, არასადაზღვევო - რისკს. ხეჩინაშვილის თქმით, უმთავრესი პრობლემა ისაა, რომ საქართველოში აგროსექტორი ბიზნესად ვერ ჩამოყალიბდა.

„1000-ზე ნაკლები ფერმერია, რომელიც ითვლის! და ვინც არ ითვლის, იმას, ბუნებრივია, დაზღვევა არ აინტერესებს. დაზღვევა სწორედ ის არის, რომ რისკი „ბიუჯეტირებადი“ გახადო, თვითღირებულებაში ჩადო და ის პრობლემები დაივიწყო,“ – აცხადებს ხეჩინაშვილი.

მისი თქმით, ამ უმთავრესი პრობლემის გარდა, მოსაგვარებელია კიდევ რამდენიმე საკითხი:„ინფრასტრუქტურა, რომელიც ამას სჭირდება, - საინფორმაციოთი დაწყებული, დამთავრებული ხარისხის კონტროლით (სათესლე მასალის, შხამ-ქიმიკატების და ა.შ.), - ძალიან რთულ მდგომარეობაშია. და კიდევ: უნდა შეიქმნას დაზღვეულთა კრიტიკული მასა, რომელიც უნდა იყოს დივერსიფიცირებული სივრცეში და არ უნდა იყოს კანტიკუნტად.“

სადაზღვევო კომპანია „იმედი ელ“-ის გენერალური დირექტორის მოადგილე ლაშა ნიკოლაძე აგრობიზნესის განვითარებისთვის ხელის შემშლელ ორ ძირითად ფაქტორს გამოყოფს - აგროკრედიტის სიმძიმე და ცოდნის ნაკლებობა.

„აგროკრედიტი არის ძალიან მძიმე, გიწევს მთელი ქონების ჩადება კრედიტში და რისკავ ყველაფერს, რაც კი წინაპრებს თქვენამდე შეუგროვებიათ. ცოდნის დონეც ძალიან დაბალია - თუნდაც იმისი, თუ რას შეადგენს მოსავლიანობა, მიწაზე როგორ არის სასუქი შეტანილი, როგორ არის მიწა დასვენებული, როგორი კულტივაციის შემდეგ რა მოვა - ყველა ეს პრობლემა კომპლექსში ქმნის იმას, რომ ჯერჯერობით აგროსექტორი არის თვითგადარჩენის საშუალება და არა ბიზნესი“, - განაცხადა ნიკოლაძემ.
კატეგორია: